എന്നാണ് ഞാന്‍ ശ്രദ്ധിച്ചത് എന്നറിയില്ല ... ടൌണ്‍ഹാളിനു മുന്നില്‍ പൂക്കള്‍ വില്‍ക്കുനവരുടെ കൂട്ടത്തില്‍ ഒരു കുഞ്ഞ്..
ഉദേശ്യം 4 വയസു പ്രായമുള്ള ഒരു പെണ്‍കുഞ്ഞു ..
അതിന്‍റെ അമ്മയാണെന്ന് തോന്നുന്നു കൂടെയുള്ളത് .. ജീവിതം എന്തൊക്കെയോ ക്രൂരത കാണിച്ചിട്ടുണ്ടെങ്കിലും, യൌവനം ഇപ്പോഴും നിഴലിക്കുന്നു ആ മുഖത്ത് ...
കുട്ടി നല്ല വാശിക്കാരിയാണ്‌.. മിക്കവാറും ഞാന്‍ കാണുമ്പോള്‍ എല്ലാം അമ്മയുടെ സാരി തലപ്പ്‌ പിടിച്ചു കരയുന്നുണ്ടാകും...
ഒരിക്കല്‍ ഒന്ന് കണ്ണ് ചിമ്മി കാണിച്ചപ്പോള്‍, മുഖത്ത് വരാന്‍ ബുദ്ധിമുട്ടുന്ന ഒരു കുഞ്ഞ് ചിരി ആ മനസ്സില്‍ വിരിഞ്ഞത് ഞാന്‍ കണ്ടിരുന്നു ..
എന്തോ ഒരടുപ്പം ...
പിന്നെ ദിവസവും ഹോസ്പിറ്റലിലേക്ക് വരുമ്പോഴും പോകുമ്പോഴും കണ്ടു... മനപൂര്‍വം കാണാന്‍ ശ്രമിച്ചിരുന്നു എന്ന് വേണം പറയാന്‍ ...
എന്നും ഒരു ചിരി മാത്രം കൊടുത്തു ഞാന്‍ കടന്നു പോയികൊണ്ടിരുന്നു ...
അറിയാതെ തന്നെ മനസ്സില്‍ ഒരു ബന്ധം രൂപപ്പെടുകയായിരുന്നു ....
ഒരാഴ്ചയായി ചെറിയ പല്ല് വേദന ..
സാധാരണ പതിവില്ലാത്തതാ ... ഏകാന്തതകള്‍ വേട്ടയാടുന്ന ചില രാത്രികളില്‍ എനിക്ക് കൂടുതല്‍ പുക ആവശ്യമായി വന്നിരുന്നു ...അങ്ങിനെ സ്മോക്കിംഗ് കൂടിയതിന്റെ ആകും പല്ല് കേടാകുന്നത് ...
ഡോക്ടറെ കാണിച്ചപ്പോള്‍ പല്ല് എടുക്കണം എന്നാ പറഞ്ഞത് ... സര്‍ജിക്കല്‍ റിമൂവല്‍ ആണ് അതുകൊണ്ട് തന്നെ 3 ഡെയ്സ് റെസ്റ്റ്‌ വേണ്ടി വരും എന്നും പറഞ്ഞു ..
വെള്ളി , ശനി ലീവ് എടുത്തു നാട്ടില്‍ പോകാന്‍ തീരുമാനിച്ചു ...
വ്യാഴാഴ്ച്ച രാവിലെ എല്ലാ ഡ്രെസ്സും പായ്ക്ക് ചെയ്തു ഒരു വലിയ ബാഗും തോളില്‍ കേറ്റി ഹോസ്പിറ്റല്‍ പോകുമ്പോള്‍ ആ നാല് വയസ്സുകാരിയെ കണ്ടു ...
ഇന്നും കരച്ചില്‍ തന്നെ ...
പതിവ് ചിരി സമ്മാനിച്ചു ഞാന്‍ കടന്നു പോയി ....
വെള്ളിയാഴ്ച്ച രാവിലെ പോയി പല്ലെടുത്തു ... എടുക്കുമ്പോള്‍ വേദന അറിഞ്ഞില്ലെങ്കിലും കുറച്ചു കഴിഞ്ഞു നല്ല വേദന തുടങ്ങി ...
വീട്ടില്‍ ആരുമില്ല അമ്മക്ക് ജോലി ഉണ്ട് .. ഒരു പഴയ ചാരുകസേരയില്‍ ടി വി കണ്ടു കിടന്നു ..
ഇടക്കെപോഴോ പ്രോഗ്രാം ബോറായപ്പോള്‍ ആ 4 വയസ്സുകാരിയുടെ മുഖം മനസ്സിലേക്ക് വന്നു ...
കാണാതിരുന്ന ആ 2 ദിവസം അവളോടുള്ള ഇഷ്ട്ടം കൂടുന്നതായി കണ്ടു ....
തിങ്കള്‍ രാവിലെ ബസ്‌ ഇറങ്ങി
ടൌണ്‍ഹാളിനു മുന്നിലെ കൂട്ടത്തില്‍ ഞാന്‍ അവളെ കണ്ടില്ല ...
എന്തോ ഒരു ആശങ്ക മനസ്സില്‍ നിറഞ്ഞു .. എവിടെ പോയിരിക്കും ?
അന്ന് കൃത്യം 5 .30 ക്ക് തന്നെ ഞാന്‍ ഇറങ്ങി .. ബസ്‌ സ്റ്റോപ്പ്‌ ലേക്ക് എത്തുംതോറും മനസ്സില്‍ എന്തോ ഒരു ആകാക്ഷ... ആ 4 വയസ്സുക്കാരി അവിടെ ഉണ്ടാകുമോ ?
ഇല്ല .. അത് നഷ്ട്ടപെട്ടിരിക്കുന്നു ..
ആ തിരക്കില്‍ എവിടെയും കണ്ടില്ല .. ആ അമ്മയും കുട്ടിയും ..
ശരിക്കും വല്ലാത്ത ഒരു വിഷമം ... രാത്രികള്‍ക്ക് ദൈര്‍ഘ്യം ഏറി ... ... ആത്മാവിനു കൂടുതല്‍ പുക ആവശ്യമായി
ദിവസവും രാവിലെ ടൌണ്‍ഹാളിനു മുന്നില്‍ ബസ്‌ ഇറങ്ങുമ്പോള്‍ ഒരു ചെറിയ പ്രതീക്ഷ ... അത് പക്ഷെ അപ്പോള്‍ തന്നെ നിരാശയായി മാറുന്നു .ഒരു അടുപ്പവും ഇല്ലാത്ത ഒരു കുട്ടിയെ എന്തിനു ഞാന്‍ ഇത്രയേറെ സ്നേഹിച്ചു എന്ന് ഇപ്പോഴും പിടി കിട്ടുന്നില്ല . അത് ഒരു സ്വപ്നം മാത്രമാണെന് വിശ്വസിക്കാന്‍ ഞാന്‍ എന്‍റെ മനസിനോട് പറഞ്ഞു
ഇനിയൊരിക്കല്‍ എനിക്ക് കാണാന്‍ കഴിഞ്ഞില്ലെങ്കിലും ആ അമ്മയെ മാത്രമായി എന്‍റെ മുന്നില്‍ എത്തികരുതെ എന്ന് ഒരു പ്രാര്‍ത്ഥന മാത്രം ..
എവിടെയെങ്കിലും ആ അമ്മയും മകളും സുഖമായി കഴിയട്ടെ ..
ഉദേശ്യം 4 വയസു പ്രായമുള്ള ഒരു പെണ്‍കുഞ്ഞു ..
അതിന്‍റെ അമ്മയാണെന്ന് തോന്നുന്നു കൂടെയുള്ളത് .. ജീവിതം എന്തൊക്കെയോ ക്രൂരത കാണിച്ചിട്ടുണ്ടെങ്കിലും, യൌവനം ഇപ്പോഴും നിഴലിക്കുന്നു ആ മുഖത്ത് ...
കുട്ടി നല്ല വാശിക്കാരിയാണ്‌.. മിക്കവാറും ഞാന്‍ കാണുമ്പോള്‍ എല്ലാം അമ്മയുടെ സാരി തലപ്പ്‌ പിടിച്ചു കരയുന്നുണ്ടാകും...
ഒരിക്കല്‍ ഒന്ന് കണ്ണ് ചിമ്മി കാണിച്ചപ്പോള്‍, മുഖത്ത് വരാന്‍ ബുദ്ധിമുട്ടുന്ന ഒരു കുഞ്ഞ് ചിരി ആ മനസ്സില്‍ വിരിഞ്ഞത് ഞാന്‍ കണ്ടിരുന്നു ..
എന്തോ ഒരടുപ്പം ...
പിന്നെ ദിവസവും ഹോസ്പിറ്റലിലേക്ക് വരുമ്പോഴും പോകുമ്പോഴും കണ്ടു... മനപൂര്‍വം കാണാന്‍ ശ്രമിച്ചിരുന്നു എന്ന് വേണം പറയാന്‍ ...
എന്നും ഒരു ചിരി മാത്രം കൊടുത്തു ഞാന്‍ കടന്നു പോയികൊണ്ടിരുന്നു ...
അറിയാതെ തന്നെ മനസ്സില്‍ ഒരു ബന്ധം രൂപപ്പെടുകയായിരുന്നു ....
ഒരാഴ്ചയായി ചെറിയ പല്ല് വേദന ..
സാധാരണ പതിവില്ലാത്തതാ ... ഏകാന്തതകള്‍ വേട്ടയാടുന്ന ചില രാത്രികളില്‍ എനിക്ക് കൂടുതല്‍ പുക ആവശ്യമായി വന്നിരുന്നു ...അങ്ങിനെ സ്മോക്കിംഗ് കൂടിയതിന്റെ ആകും പല്ല് കേടാകുന്നത് ...
ഡോക്ടറെ കാണിച്ചപ്പോള്‍ പല്ല് എടുക്കണം എന്നാ പറഞ്ഞത് ... സര്‍ജിക്കല്‍ റിമൂവല്‍ ആണ് അതുകൊണ്ട് തന്നെ 3 ഡെയ്സ് റെസ്റ്റ്‌ വേണ്ടി വരും എന്നും പറഞ്ഞു ..
വെള്ളി , ശനി ലീവ് എടുത്തു നാട്ടില്‍ പോകാന്‍ തീരുമാനിച്ചു ...
വ്യാഴാഴ്ച്ച രാവിലെ എല്ലാ ഡ്രെസ്സും പായ്ക്ക് ചെയ്തു ഒരു വലിയ ബാഗും തോളില്‍ കേറ്റി ഹോസ്പിറ്റല്‍ പോകുമ്പോള്‍ ആ നാല് വയസ്സുകാരിയെ കണ്ടു ...
ഇന്നും കരച്ചില്‍ തന്നെ ...
പതിവ് ചിരി സമ്മാനിച്ചു ഞാന്‍ കടന്നു പോയി ....
വെള്ളിയാഴ്ച്ച രാവിലെ പോയി പല്ലെടുത്തു ... എടുക്കുമ്പോള്‍ വേദന അറിഞ്ഞില്ലെങ്കിലും കുറച്ചു കഴിഞ്ഞു നല്ല വേദന തുടങ്ങി ...
വീട്ടില്‍ ആരുമില്ല അമ്മക്ക് ജോലി ഉണ്ട് .. ഒരു പഴയ ചാരുകസേരയില്‍ ടി വി കണ്ടു കിടന്നു ..
ഇടക്കെപോഴോ പ്രോഗ്രാം ബോറായപ്പോള്‍ ആ 4 വയസ്സുകാരിയുടെ മുഖം മനസ്സിലേക്ക് വന്നു ...
കാണാതിരുന്ന ആ 2 ദിവസം അവളോടുള്ള ഇഷ്ട്ടം കൂടുന്നതായി കണ്ടു ....
തിങ്കള്‍ രാവിലെ ബസ്‌ ഇറങ്ങി
ടൌണ്‍ഹാളിനു മുന്നിലെ കൂട്ടത്തില്‍ ഞാന്‍ അവളെ കണ്ടില്ല ...
എന്തോ ഒരു ആശങ്ക മനസ്സില്‍ നിറഞ്ഞു .. എവിടെ പോയിരിക്കും ?
അന്ന് കൃത്യം 5 .30 ക്ക് തന്നെ ഞാന്‍ ഇറങ്ങി .. ബസ്‌ സ്റ്റോപ്പ്‌ ലേക്ക് എത്തുംതോറും മനസ്സില്‍ എന്തോ ഒരു ആകാക്ഷ... ആ 4 വയസ്സുക്കാരി അവിടെ ഉണ്ടാകുമോ ?
ഇല്ല .. അത് നഷ്ട്ടപെട്ടിരിക്കുന്നു ..
ആ തിരക്കില്‍ എവിടെയും കണ്ടില്ല .. ആ അമ്മയും കുട്ടിയും ..
ശരിക്കും വല്ലാത്ത ഒരു വിഷമം ... രാത്രികള്‍ക്ക് ദൈര്‍ഘ്യം ഏറി ... ... ആത്മാവിനു കൂടുതല്‍ പുക ആവശ്യമായി
ദിവസവും രാവിലെ ടൌണ്‍ഹാളിനു മുന്നില്‍ ബസ്‌ ഇറങ്ങുമ്പോള്‍ ഒരു ചെറിയ പ്രതീക്ഷ ... അത് പക്ഷെ അപ്പോള്‍ തന്നെ നിരാശയായി മാറുന്നു .ഒരു അടുപ്പവും ഇല്ലാത്ത ഒരു കുട്ടിയെ എന്തിനു ഞാന്‍ ഇത്രയേറെ സ്നേഹിച്ചു എന്ന് ഇപ്പോഴും പിടി കിട്ടുന്നില്ല . അത് ഒരു സ്വപ്നം മാത്രമാണെന് വിശ്വസിക്കാന്‍ ഞാന്‍ എന്‍റെ മനസിനോട് പറഞ്ഞു
ഇനിയൊരിക്കല്‍ എനിക്ക് കാണാന്‍ കഴിഞ്ഞില്ലെങ്കിലും ആ അമ്മയെ മാത്രമായി എന്‍റെ മുന്നില്‍ എത്തികരുതെ എന്ന് ഒരു പ്രാര്‍ത്ഥന മാത്രം ..
എവിടെയെങ്കിലും ആ അമ്മയും മകളും സുഖമായി കഴിയട്ടെ ..
